دبی جریان در سرریزها به طور مستقیم با طول تاج سرریز متناسب است، در صورتی که عرض کانال یا مخزنی که سرریز بر روی آن اجرا می شود محدود باشد، یکی از راهکارهای افزایش ظرفیت، افزایش طول تاج سرریز با زیگزاگ کردن سرریز در پلان می باشد. در این تحقیق تعداد 196 آزمایش بر روی 9 مدل فیزیکی با تغییر پارامترهای هندسی از جمله زاویه دیواره سرریز (α)، ارتفاع سرریز (P)، شکل دماغه ها، فرم تاج سرریز و شیب دهانه های ورودی جهت بررسی عملکرد هیدرولیکی سرریزهای کنگره ای انجام گردید. ضریب دبی سرریزهای کنگره ای با زاویه دیواره (o12=α) کمتر از زوایای دیگر (o20و o35=α) بدست آمده است. علت آن را می توان چنین بیان کرد که با افزایش زاویه دیواره سیکل ها، زاویه نزدیک شدن جریان با دیواره سیکل ها به حالت عمودی نزدیک تر شده و این سرریزها شبیه سرریزهای خطی عمل می کنند و در نتیجه ضریب دبی جریان بیشتر می شود. شیب دار کردن دهانه-های ورودی بدلیل کاهش افت جریان ورودی به سرریز و همچنین افزایش 10 درصدی ارتفاع سرریز و تغییر فرم تاج سرریز به فرم ربع دایره ای، ضریب دبی را افزایش داده ولی با نیم دایره ای کردن دماغه های بالادست تاثیر چندانی در ضریب دبی مشاهده نگردید. کارایی سیکل سرریزهای کنگره ای با افزایش زاویه دیواره ها کاهش می یابد بطوریکه در 2/0=H t/p کارایی سیکل سرریزهای کنگره ای با زوایای دیواره 35، 20 و 12 درجه به ترتیب برابر 1، 2 و 3 بدست آمده است.

هدف ستون فقرات بخش بسیارمهمی از چهارچوب اسکلتی بدن است. این ستون محور اصلی بدن محسوب می شود و نقش مهمی در حفظ و نگهداری راستای بدن برعهده دارد. خمیدگی ستون فقرات یا کایفوز گاهی به دلیل عادات نامناسب پاسچر یا ضعف عضلات در سنین بعد از بلوغ اسکلتی بروز می کند. تغییر نکردن عادت یا تقویت عضلات تثبیت بدشکلی و عوارضی همچون درد را در پی دارد؛ بنابراین کاربرد ارتوزهایی با سیستم بایوفیدبک به افراد کمک می کند که به منظور حفظ راستای طبیعی ستون فقرات از عضلات خود به طوربهینه استفاده کنند. این نوع ارتوزها با اعمال فیدبکی حسی یا شنوایی فرد را از قرارگرفتن در یک پاسچر ناصحیح مطلع می سازد. با اعمال این حس مصنوعی ناشی از بیوفیدبک فرد تشویق می شود که مشکلات وضعیتی خود را با تکیه بر خود کنترل و اصلاح کند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر یک یادآور حرکتی جدید به نام «ارتوز کایفوریمایندر» بر شدت قوس افراد مبتلا به هایپرکایفوز پاسچرال بود.روش بررسی در این پژوهش پانزده فرد بزرگ سال [نُه زن با میانگین سنی (26.44) و شش مرد با میانگین سنی (25.66)] با محدوده سنی بیست تا پنجاه سال شرکت کردند. آنان از وضعیت قرارگرفتن ستون فقرات در پاسچر کایفوتیک شکایت اولیه داشتند و با توجه به نظر پزشک و عکس رادیوگرافی به هایپرکایفوز پاسچرال بیشتر از 45 درجه مبتلا بودند. این افراد در صورت داشتن هرگونه سابقه تروما در ستون فقرات ناحیه توراسیک، ناهنجاری های مشهود ستون فقرات، آرتریت روماتویید، بارداری و سابقه جراحی ستون فقرات از مطالعه خارج می شدند. در این مطالعه نمونه گیری به روش نمونه گیری دردسترس انجام گرفت. با درنظرگرفتن توان 8.0 و خطای آلفا 05.0 و سطح اطمینان 95.0، پس از انجام آزمون آزمایشی روی هفت شرکت کننده و به دست آوردن انحراف معیار متغیر زاویه هایپرکایفوز بیمار (متغیر اصلی)، با کمک نرم افزار جی پاور تعداد نمونه های لازم برای انجام این پژوهش پانزده بیمار محاسبه شد. افراد بعد از معاینه و ارزیابی ارتوز کایفوریمایندر را هشت ساعت در روز به مدت شش هفته پوشیدند. دستگاه اینکلینومتر شدت زاویه کایفوز را یک بار قبل و باردیگر بعد از مدت پیگیری اندازه گیری کرد. همچنین به منظور سنجش کیفیت زندگی افراد از پرسش نامه SF-36 استفاده شد.یافته ها آزمون تی زوجی با هدف بررسی میزان تغییرات ایجادشده در زاویه کایفوز و مقایسه نمره کلی به دست آمده از پرسش نامه کیفیت زندگی انجام شد. نتایج حاصل از این آزمون نشان داد میزان زاویه کایفوز (p=0.000) و کیفیت زندگی (p=0.128)افراد شرکت کننده بعد از استفاده از ارتوز کایفوریمایندر به صورت معناداری تغییر یافته بود. درانتها رابطه بین متغیرهای زمینه ای موجود شامل سن، شاخص توده بدنی، شغل و جنس بیماران با تغییرات زاویه کایفوز با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون بررسی شد. نتایج به دست آمده نشان داد که در بین متغیرهای زمینه ای شامل سن (p=0.521)، جنس (p=0.382)، شاخص توده بدنی (p=0.637)و شغل (p=0.306) و کاهش زاویه کایفوز رابطه معنی دار وجود نداشت.نتیجه گیری نتایج این مطالعه نشان می دهد که ارتوز کایفوریمایندر می تواند به عنوان یادآوری کننده ای حرکتی و یکی از روش های درمانی در کاهش هایپرکایفوز پاسچرال مطرح باشد. همچنین یافته های این مطالعه بهبود کیفیت زندگی را بعد از استفاده از ارتوز کایفوریمایندر نشان داد. این امر می تواند ناشی از احساس رضایت از بهبود وضعیت ستون فقرات افراد شرکت کننده باشد. همچنین این مطالعه بین متغیرهای جنسیت و شاخص جثه و شغل با میزان تغییرات هایپرکایفوز ارتباط معناداری نشان نداد.

بر خلاف پیش رفتهای اخیر در روش های جراحی میکروسکوپی، جراحی آب مروارید کودکان، هنوز چالشی است که نیاز به توجه دقیق و ویژه دارد. در طول 15 سال گذشته، کارگذاری لنز داخل چشمی در بچه ها، رایج تر شده است و به کار گیری لنز، دیگر یک مساله بحث انگیز نیست.مشکلات موجود در درمان آب مروارید کودکان، مربوط به روش جراحی، پاسخ فیزیولوژیک منحصر به فرد به جراحی و بهبود عملکرد بینایی هستند. گرچه درمان آب مروارید در بچه ها نیاز به کار گروهی دارد، نقش جراح در رسیدن به نتایج بینایی مطلوب، غیرقابل انکار است. تجربه همراه با آگاهی از تفاوت ها و چالش های درمان آب مروارید در کودکان در مقایسه با بزرگ سالان، پایه های این نقش هستند. تشخیص آب مروارید در کودکان، ارزیابی کودک مبتلا به آب مروارید کاهنده دید و محاسبه قدرت لنز داخل چشمی که تفاوت های اولیه مهم نسبت به بزرگ سالان می باشند، در این مقاله مورد بحث قرار نمی گیرند، بلکه بیش تر پیرامون ویژگی های کالبد شناختی چشم کودکان بحث می شود و سپس تفاوت های مربوط به هر مرحله از جراحی آب مروارید در کودکان و بزرگ سالان مقایسه خواهد شد ...

هدف لکنت رشدی، اختلالی گفتاری است. ویژگی های این اختلال عبارتند از: تکرار، کشیده گویی، گیر و آشفتگی در جریان روان گفتار. عوامل محیطی، حرکتی، ذهنی و شناختی زبانی در شروع و رشد لکنت نقش دارند. نظریه های مختلفی درباره علل ایجاد لکنت مطرح شده است. بر اساس یکی از این نظریه ها، لکنت، اختلال در کنترل گفتاری حرکتی است. طبق فرضیه مهارت های گفتاری حرکتی که در مطالعات به آن اشاره شده است، گفتار مانند دیگر مهارت های حرکتی ظریف در نظر گرفته می شود و مهارت های فرد از پایین ترین سطح مهارت به بالاترین سطح مهارت می رسد. در این فرضیه، لکنت به علت محدودیت در مهارت های گفتاری حرکتی بروز می کند و فرد مبتلا به لکنت در پایین ترین نقطه مهارت های گفتاری حرکتی طبیعی قرار دارد، در حالی که افراد روان گفتار در بالاترین سطح مهارت در زنجیره گفتار طبیعی قرار دارند. بنابراین، افراد دچار لکنت در یادگیری مهارت های گفتاری حرکتی مشکل دارند و توانایی آنان برای بهره بردن از تمرینات حرکتی در مقایسه با افراد روان گفتار محدود است. بسیاری از برنامه های درمانی لکنت الگوهای جدید گفتاری را آموزش می دهند و موفقیت در این برنامه های درمانی به یادگیری الگوهای جدید آموزش داده شده بستگی دارد. بنابراین، اگر افراد دچار لکنت در یادگیری مهارت های گفتاری حرکتی در مقایسه با افراد طبیعی محدودیت داشته باشند، در این برنامه های درمانی نیز موفقیت کمی خواهند داشت. هدف از این پژوهش بررسی یادگیری توالی های حرکتی گفتار در بزرگ سالان دچار لکنت است.روش بررسی مطالعه حاضر از نوع توصیفی تحلیلی است. تعداد 15 فرد دچار لکنت و 15 فرد طبیعی که از نظر سن، جنسیت و تحصیلات با گروه هدف همتا شده بودند، در این مطالعه شرکت کردند. میانگین سن افراد دچار لکنت 28.73 و میانگین سن افراد طبیعی 28.4 بود. هیچ یک از افراد شرکت کننده سابقه بیماری های نورولوژیک و گفتاری حرکتی نداشت. در این مطالعه نمونه گیری به صورت در دسترس انجام شد. شدت لکنت افراد دچار لکنت با استفاده از مقیاس وینگیت تعیین شد که در محدوده متوسط قرار گرفت. از شرکت کنندگان خواسته شد در هر جلسه توالی ناکلمه هشت هجایی را 30 بار تکرار کنند. سه جلسه با فاصله یک روز برگزار شد. تحلیل نمونه های ضبط شده با استفاده از نرم افزار PRAAT صورت گرفت. متغیرهای دقت، زمان واکنش و طول توالی بررسی شدند. تحلیل آماری داده ها نیز با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 انجام گرفت.یافته ها طبق یافته های به دست آمده، متغیر دقت در افراد دچار لکنت طی سه روز از روز اول تا روز سوم بهبود یافت (P<0.05)، اما تفاوتی در این متغیر بین دو گروه دیده نشد (P>0.05). متغیر زمان واکنش نیز در افراد دچار لکنت از روز اول تا روز سوم بهبود یافت (P<0.05)، اما این تفاوت بین دو گروه وجود نداشت (P>0.05). متغیر طول توالی افراد دچار لکنت از روز اول تا روز سوم بهبود یافت (P<0.05) و تفاوت معناداری نیز بین میانگین طول توالی در دو گروه دیده شد (P<0.05). در واقع، افراد دچار لکنت مدت زمان توالی بیشتر و کندتری در مقایسه با افراد طبیعی داشتند.نتیجه گیری نتایج پژوهش حاضر نشان داد افراد دچار لکنت در متغیرهای دقت، زمان واکنش و طول توالی از روز اول تا سوم بهبود می یابند. همچنین، افراد دچار لکنت، تعداد خطای بیشتر (دقت کمتر) را طی سه روز تمرین در مقایسه با افراد طبیعی نشان می دهند، البته این تفاوت بین دو گروه معنادار نبود. در متغیر زمان واکنش نیز همین نتایج به دست آمد. یافته های پژوهش حاضر نشان داد افراد دچار لکنت، طول توالی بیشتر و کندتری نسبت به افراد طبیعی داشتند. طبق برخی مطالعات، علت این موضوع شاید این باشد که افراد دچار لکنت از استراتژی کنترلی استفاده می کنند تا تعداد خطاها کمتر شود، هرچند بسیاری از مطالعات این موضوع را ناشی از یادگیری حرکتی می دانند. بر اساس فرضیه مهارت های گفتاری حرکتی می توان نتیجه گرفت که افراد دچار لکنت در یادگیری مهارت های گفتاری حرکتی محدودیت دارند. یافته های این مطالعه می تواند برای برنامه های درمانی لکنت، کاربرد بالینی داشته باشد.

پیش زمینه و هدف: مصرف کنندگان سیگار یک جمعیت آسیب پذیر محسوب می شوند زیرا آن ها در معرض بیماری های مختلف قرار دارند و میزان های ابتلا و مرگ و میر در آن ها بالاست. میزان شیوع مصرف سیگار در ایران نسبتا بالاست و پرستاران می توانند با استفاده از رویکردهای کیفی نقش کلیدی در کاهش آن داشته باشند. این مطالعه با رویکرد کیفی درصدد شناسایی الگوهای مصرف سیگار در بزرگ سالان ایرانی است.مواد و روش کار: مطالعه حاضر با رویکرد کیفی و با استفاده از روش تحلیل محتوی قراردادی انجام پذیرفت. شرکت کنندگان در این مطالعه 30 نفر بودند و با استفاده از روش های مصاحبه انفرادی، اخذ سناریو، پاسخگویی به پرسشنامه اولیه و تکمیلی، پاسخگویی به پرسشنامه مخصوص فروشندگان سیگار و بحث گروهی موردبررسی قرار گرفتند. برای نیل به داده های باارزش چهار بعد مقبولیت داده ها، وابستگی داده ها، تایید پذیری و انتقال پذیری موردتوجه بوده است.یافته ها: یافته های این مطالعه در 5 طبقه اصلی و 15 زیرطبقه خلاصه شدند. طبقات اصلی مطالعه عبارت بودند از: الگوی روشن کردن سیگار با 3 زیر طبقه وابستگی مصرف سیگار، مشاهده مصرف سیگار و رفتار شرطی سازی، الگوی تهیه سیگار با 3 زیرطبقه نحوه خرید سیگار، اولویت خرید سیگار و رفتار سیگاری ها در صورت نداشتن سیگار، الگوی مصرف سیگار با 3 الگوی اذیت نکردن دیگران، اذیت کردن ناخواسته دیگران و اذیت شدن فرد سیگاری، الگوی تبادل سیگار با 4 زیرطبقه درخواست سیگار، پاسخ به درخواست سیگار، پیشنهاد سیگار و پاسخ به پیشنهاد سیگار و درنهایت الگوی افزایش سیگار با 2 زیر طبقه علل افزایش و نتیجه افزایش.بحث و نتیجه گیری: بدون شناسایی الگوهای مصرف سیگار نحوه تعامل تیم سلامت با افراد سیگاری صحیح نخواهد بود و افراد سیگاری در برابر پرسنل تیم سلامت حالت تدافعی خواهند داشت. درک فرد سیگاری و رفتارهای وی به عنوان یک مددجو مبنی بر اینکه چگونه سیگار تهیه و تبادل می شود؟، چرا سیگار روشن می شود؟ مزایای سیگار برای فرد سیگاری چیست؟ فرد سیگاری در صورت نداشتن سیگار چه وضعیتی پیدا می کند؟ و چرا افراد سیگاری با دود سیگار خود موجب رنجش دیگران می شوند؟ کمک شایانی به برقراری یک ارتباط مناسب بین پرستار و فرد سیگاری می نماید و این ارتباط می تواند بستر را برای آموزش افراد سیگاری و ترک سیگار فراهم نماید.

رشته ای که به عنوان جامعه شناسی بدن معروف است تاثیر بدن بر جامعه و جامعه بر بدن را مورد مطالعه قرار می دهد همه ما جسمیت داریم یعنی صاحب پیکر هستیم اما بدن تنها جنبه مادی ندارد بلکه تاثیر ژرفی از تجربه های اجتماعی ما می پذیرد همچنین از هنجارها و ارزش های گروه هایی که به آنها تعلق داریم تاثیر می پذیرد این تحقیق با هدف بررسی میزان تمایل به مدیریت بدن و کنترل اندام و عوامل موثر بر آن صورت گرفته است به این منظور از میان 350 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه غیر انتفاعی سبز آمل 200 نفربه روش تصادفی انتخاب شدند. تحقیق به روش توصیفی از نوع زمینه یابی انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته مشتمل بر 55 سوال در 8 بعد (1- معرف طبقه اجتماعی 2- مقاصد جنسی 3- داشتن هویت 4- تنوع طلبی و نوگرایی 5- همانند سازی 6- تشخص طلبی 7- تاثیر دوستان و هم سالان 8- جلب توجه مربوط به ابعاد متغیرهای مستقل و متغیر وابسته میزان تمایل به مدیریت و کنترل اندام و بدن می باشد. منظور از میزان تمایل به مدیریت و کنترل اندام و بدن برنامه ریزی برای بدن در قالب اشکال و تظاهرات خاص تن از حیث وضعیت ظاهری، آرایشی و پوششی می باشد که در نظام اجتماعی مورد پذیرش واقع می گردد که در این پژوهش با 8 گویه مورد سنجش قرار گرفته است.) روایی محتوایی پرسشنامه با اخذ نظرات متخصصین صورت گرفت و پایایی آن به روش آلفای کرونباخ 94/0 به دست آمد. به منظور پاسخ به سوالات تحقیق، پس از محاسبه میانگین هر یک از ابعاد هشت گانه، با استفاده از آزمون تی تک گروهی میانگین های به دست آمده با میانگین نظری 3 از حداکثر 5 (در طیف 5 گزینه ای لیکرت) مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که 1) در تمامی ابعاد هشت گانه مورد بررسی، وضعیت موجود به طور معنی داری از میانگین نظری بالاتر است. 2) به ترتیب متغیرهای جلب توجه، تشخص طلبی، تاثیر دوستان و هم سالان، تنوع طلبی و نوگرایی، مقاصد جنسی، همانندسازی، معرف طبقه اجتماعی و داشتن هویت بالاترین تاثیر را در تبیین متغیر وابسته میزان تمایل به مدیریت و کنترل اندام و بدن دارند.

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش ذهن آگاهی بر حافظه ی کاری و بازداری رفتاری بزرگ سالان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی انجام شد.روش: در این پژوهش که از نوع نیمه آزمایشی است، 28 نفر از دانشجویانی که در تست غربال گری بزرگ سالان کانرز نمره ی بیشتر از حد برش کسب کرده و آزمون گر آنها را واجد ملاک های اختلال نقص توجه/ بیش فعالی تشخیص داده شده بود، به صورت دردسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دوگروه آزمایش و کنترل جای داده شدند. در ادامه، برای سنجش حافظه ی فعال، آزمونN-BACK و برای سنجش بازداری رفتاری، آزمون GO-NOGO به کار رفت. گروه آزمایش طی هشت هفته تحت آموزش ذهن آگاهی قرار گرفت و گروه کنترل درمانی دریافت نکرد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و نرم افزار آماری SPSS16 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین نمرات بازداری رفتاری گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل کاهش یافته (p£0.01)، ولی نمرات حافظه ی کاری افراد گروه آزمایش با گروه کنترل تفاوت معناداری ندارد (p>0.05)نتیجه گیری: یافته های این پژوهش حاکی از اثر آموزش ذهن آگاهی بر بهبود علایم شناختی افراد مبتلا به اختلال نقص توجه / بیش فعالی است. در کل می توان نتیجه گرفت که برای کاهش مشکلات بزرگ سالان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی، آموزش ذهن آگاهی می تواند به کار گرفته شود.